Contoh Cerpen Bahasa Jawa Banyumasan

 KENANG VIRUS

Kanca-kanca, kiyeh inyong arep nyritakna sawijining crita sekang Dhusun Gantua. Gantua kuwe dusun sing maen tur masyarakate makmur. Masyarakat nang dusun kiye meh kabeh dadi peternak unggas kaya bebek, ayam lan seliya-liyane. Nanging ya uga akeh sing dadi wong tani. Gantua pancen tentrem, lan makmur, nanging Gantua manggon nang daerah sing keisolir sekang daerah njaba. Gantua ana nang pucuk sisih wetan Pulo Glatik. Kiye nyebabna wawasan maring kesehatan lan kebersihan ora patia maen. Masyarakate uga ora seneng wisuh karo sabun seuwise nyambut gawe nang kandhang utawa bar ngemek unggas.

          Esuk kuwe, ayame Pak Mamo, warga Dusun Gantua, mati meh separo dewek.

“Kiye ayam-ayam ku kenang apa? Jan ora memper, sewengi wis mati meh separo dhewek. Apa enggane ditekek nang jin sekang desa sebelah ? “ omonge Pak Mamo nang mbatin.

Panjenengane uga nemoni kulit ayame ana warna biru lan siki uga nang desa sebelah lagi akeh kedadeyan ayam mati mendadak, dadi dheweke mbatin kaya kuwe miki.

Pak Mamo langsung njioti ayam ayam mau karo tangan langsung lan dibuang maring kali sing ana nang mburi umaeh.

Segutule ngumah, Pak Mamo krasa ngelih. Panjenengane banjur mbukak tudung saji lan gageyan njiot dhaharan tanpa wisuh karo sabun. Deweke krasa tangane esih bersih ora kenang kotoran dadi ora prelu karo sabunan.

Pirang ndina bar kuwe....

“Bu, kayong pating nggreges temen ya? Guluku ya kayong lara kiye nggo ngeleg apa-apa. Jan kayong rasane ora karuan pisan kiyeh.” Omonge Pak Mamo maring bojone.

“Apa iya enggane mriyang, Pak ? Dadi ora maring kandhang, Pak?” takone Mbok Mamo nggenahna omongane bojone.

“Ora dhisit lah bu. Ngesuk Insya Allah menawa wis mandan kepenak ya bapak maring kandhang ngurus ayam sing solot dina solot sethithik.”

“Jan pak, apa enggane kiye nang jin kae sing diomongna nang tanggane dhewek, Pak?” takone Mbok Mamo

“Ya mbuh si kuwe, aku ra bisa mestekna. Bu tulung maring nggone Dukun. Mbokan jere sapa teyeng nambani mriyangku kiye.” Njaluke Pak Mamo.

“Ya pak, mengko tek gawe wedang kopi dhisit.” Semaure Mbok Mamo.

Bar nggawekna kopi nggo Pak Mamo, Mbok Mamo banjur lunga maring nggone Mbah Dukun sing kondang pinter ngobati penyakit apa dene kena tulah kang jin.

“Nuwun sewu, Mbah. Kula mriki badhe nyuwun obat kangge bojone kula. Bojone kula nggih, kayong pating greges niku, bengel nopo kepripun niko terose, Mbah. Mbokan jere sinten saged dipuntambani .”

“ Kiye, Mbok. Bojone rika kuwe jane katone ora kenang apa-apa. Panemune inyong kuwe ya bojone rika kuwe kenang jin amarga tau mbuang ayam mati nang kali. Nah, jin kali kuwe murka marang bojone rika. Dadi kenang kenang mbok?” wangsule si Mbah Dukun.

“Nggih ngapunten niki, Mbah. Kepripun supados bojone kula mboten mriyang malih, saged kerja malih?” takone Mbok Mamo.

“Eladalah, kiye Mbok, bojone rika kuwe ya kudu manut maring inyong. Wis siki koe kudu ngwei sajen kembang pitung rupa karo menyan maring kali sing tes nggo mbuang ayam ayam kuwe mau. Bar kuwe, rika kudu ngwei seakeh akeeh wedang bening nggo bojomu. Kaya kuwe ya.”

“Nggih niki maturnuwun Mbah, kula wangsul rumiyin.” Pamite Mbok Mamo

“Ya wis nganah di cepet mari.”

Sabanjure, Mbok Mamo langsung nglakokna apa sing diprentah  nang Mbah Dukun mau.Mbok Mamo banjur nyajeni kali lan ngwei unjukan nggo Pak Mamo.

Wis pirang ndina kiye larane Pak Mamo ora mari-mari. Ningen malah dadi tambah ruwet. Dheweke tambah bengel, malah flu lan kangelan nggo ngeleg.

“Mbok, sampeyan wis maring dukune urung sih? Aku kayong tambah bengel.”

“Uwis jane, Pak. Apa kae dukun ora pinter nambani ya?”

“Alah, sing bener baen. Dukun ngendi jane sih, Mbok?” takonne Pak Mamo.

“Lah kae,Pak, sing perek Lapangan, sing ndi maning sih?” jawabe Mbok Mamo.

“Oalah,Mbok mbok, kae dukun ebeg, Mbok.Bener bae ana sajen sajenan. Aku ya jane mikire mbokan aku sing salah apa kenang jin apa keprime. Tapi wingi mandan tek pikir kiye bengel temenan udu kang jin. Aku njaluke dukun sing bisa nambani lara, udu sing nggo nambani mendem kenang jin!”

“Oalah, Pak pak. Ya wis lah siki seanane bae disit. Bengel bengel ya ditambani sing ana bae disit. Kiye dikompres karo ngunjuk banyu sing akeh ben mandan mudun panase.”

Pirang ndina kuwe, wong sing bengel lan unggas sing pada mati solot akeh. Pak Lurah banjur nglaporna kedadeyan kuwe maring dinas kesehatan lan peternakan sing ana nang kabupaten.

“Nuwun sewu, Pak, Bu. Niki desa kula, Gantua, gadah kedadeyan radi mboten saged dinalar. Unggas unggas mati sedaya lan mendadak, uga wonten bercak biru. Kula kuwatir mbok niku kedadeyan flu burung sing saweg marak wekdal niki.” Lapore Pak Kades maring pegawe nang dinkes.

“Alah,Pak. Bahaya niku, kados tanda tanda flu burung. Nggih kula kaliyan kanca-kanca badhe teng lokasi.” Wangsule pegawe kuwe.

Segutule Desa Gantua, para pegawe dinas kesehatan lan dinas peternakan mau langsung ngadakna pemeriksaan marang ayam ayam sing mati. Kebeneran, akeh warga Gantua sing urung mbuwang ayame dadi kena nggo sampel lan kena diteliti.

“Pak, Bu. Sesampunipun kula priksa, ayam ayam teng desa mriki resmi kejangkit virus H5N1.” ngendikane pegawe kang dinas

“Lah nopo niku,Pak. Jeneng warna werni temen?” takone salah sawijine warga.

“Virus H5N1 niku virus ingkang nyerang kekebalan unggas, menawi sampun nyerang, unggas bengel lan mboten let suwe mati. Nah virus niku uga saged nyerang tiyang menawi kekebalan awakipun mboten sae. Tiyang saged diindentifikasi kejangkit menawi ngrasakaken kados bengel, angel ngeleg dhaharan, flu lan uga saged kejangkit menawi bar nyepeng ayam ingkang kena virus H5N1 lan dhahar masakan saking golongan unggas ingkang kejangkit virus lan dimasak mboten sae utawi mboten mateng.” Jelase pegawe kang dinas.

Bar kuwe, kabeh unggas sing meh kejangkit utawa sing esih waras banjur dimusnahna. Kandhang-kandhang uga dibersihna supayane virus langsung musnah. Bar kuwe uga dilakukna vaksinasi lan sosialisasi-sosialisasi maring Desa Gantua babagan peternakan supayane desane makmur nang peternakan uga nang pertanian.

Lah, kepriwe kabare Pak Mamo? Pak Mamo sing lagi gerah banjur digawa menyang rumah sakit nggo dipriksa apa panjenengane positif kejangkit virus flu burung. Sekang hasil kuwe mau, Pak Mamo positif kejangkit flu burung nanging amarga penangananne cepet, Pak Mamo ora suwe nang rumah sakit. Panjenengane wis sehat lan bisa ngurus kandhang sing wis resik lan nduwe tekad arep urip sing resik. Ora Pak Mamo thok, kabeh warga dhusun ya siki wis urip makmur kang usaha peternakan.

“Alhamdulillah ya Bu, bapak wis mari, bisa ngrumati kandhang maning. Sapet ana penyuluhan kae, kayonge kabeh warga dhusun padha njaga keresikan ya bu.” Ngendikane Pak Mamo maring bojone.

“Iya, Pak. Syukur Alhamdulillah paringane Gusti Allah. Iya, Pak, ya dadi pada ora penyakiten maning.” Semaure Bu Mamo.

          Nah kuwe kanca-kanca, mulane dhewek diprentah nang pemerentah kon wisuh ya nganggo sabun, njaga keresikan, lan nduwe wawasan sing amba.

Cukup semene dhisit ya crita kang Dhusun Gantua. Ayam trengginas ucul kejiret, di waras di slamet.